Айтпаса сөздің атасы өледі…

Қайтеміз жөнсіз мадақтап онсыз да өңсіз оқиғаны,
Төрттен бірі алаяқ, үштен бірінің жоқ иманы.
Екінің бірі жемқор, ұмытқан ұятты,
Әлем пендеге кенде болып бара жатқан сияқты.
Тасқа соқты сан тұяқты, арманда сор айдатып,
Өз істерін парамен оңға бастырған оңайлатып.
Ешкімнің де көктен салбырап түскен жоқ аяғы,
Амал нешік, періште алтын көрсе жолдан таяды.
Сол қағида баяғы, көк парақты сыйға тартып,
Өз мүддеңді мүмкін етіп, жер бетіне сыйған артық.
Ала жібін атта мейлі, болсын десең көздегенің,
Әсіресе шенеуніктер қатырады өз дегенін.
Ойлайды өзге нені, соңыра сөз келеді,
Шірісе балық басынан, қалайша әлем өзгереді.
Адал емес жиған малдан түбінде қалар шаң,
Парақор бүкіл ғаламшар…