Навальнічная, юная, сьмелая,
З неслухмянай завевай кос,
За пяшчоту маю няўмелую
Ты плаціла мне срэбрам сьлёз.

Вецер золкі той даўняй восені
Нам кілімы зь лісьця сьцяліў.
Асьляплёны дагэтуль поўнямі
Я цнатлівых грудзей тваіх.

І я цяпер жыву назад,
Куды вяртаюцца вятры,
Назад у зорны лістапад,
Дзе так мяне кахала ты.
І я цяпер жыву назад,
Куды ня вернуцца вятры,
Там паліць лісьце лістапад,
І ў ім з табой згараем мы.

Дабіблейскаю Евай грэшнаю
Ты выходзіш з паўночных сноў,
Мая самая-самая першая
Мара, песьня, журба, любоў!..

Вось такой мне і будзеш сьніцца,
Як зьбяруцца у гай гады:
Два пярсьцёнкі і завушніцы –
Гэта ўсё, ў чым адзета ты…

І я цяпер жыву назад,
Куды ня вернуцца вятры,
Назад у зорны лістапад,
Дзе так мяне кахала ты.
І я цяпер жыву назад,
Куды вяртаюцца вятры.
Там паліць лісьце лістапад,
І ў ім з табой згараем мы.
Там паліць лісьце лістапад,
І ў ім з табой згараем мы.