Там, дзе усё дыханнем памяцi сагрэта
Ты спатканне зноу прызначыла са мной,
Можа, каб сустрэцца з нявядомым летам,
Можа, развiтацца з дауняю вясной.

Мы з табой мiнули сотнi паваротау,
Нам з табой хапiла снегу i дажджу,
Толькi я з ранейшай ласкай i пяшчотай
З той вясны далёкай на цябе гляджу.

Прыпеу:

Зноу спынiуся час для нас,
Зноу шумiць над намi вяз,
Зноу гучыць забыты вальс
Можа быць, апошнi раз.

Я сабе не веру, што ты ужо не тая,
Не вiдна у тумане наша сiвiзна
И у душы з гадамi усё не адцвiтае
Першае каханне, дауняя вясна.