Араларда көтмәгәндә кабынды бер очкын,
Әллә язмыш үзе безгә - бүләк итте тылсым,
Шул тылсымның эчләрендә мин бәхетле идем,
Ә ул бәхетнең түрендә - җаным, син дә идең.

Кинәт кенә нигә, нигә сөю сүнә?
Әллә якыннар арага, әллә читләр керә?
Китмә сөю, китмә, йөрәк сиңа күнгән.
Ниләр булыр араларда, әле кемнәр белгән?

Көннәр үтә, ә мин сине сирәк кенә күрәм.
Якында бит, җибәрмисең, ә мин шуңа күнәм.
Дуслар гына булыйк, диеп, ышандырдың мине,
Хәзер дуслар итеп менә, тоям, дустым, сине.

Ильдар Ногманов.