Ես լսեցի մի անուշ ձայն,
Իմ ծերացած մօր մօտ էր,
Փայլեց նշոյլ ուրախութեան,
Բայց ա’սո՜ս, որ երազ էր։

Կարկաչահոս աղբիւրն այնտեղ
Թաւալում է մարգարիտ,
Նա յստակ էր, որպէս բիւրեղ,
Այն երա՜զ էր ցնորամիտ։

Եւ մեղեդին տխուր, մայրենի
Յիշեց մանկութեան օրեր,
Մօրս համբոյրն ես զգացի,
Ա՜խ, ա’սոս, որ երազ էր։

Կրծքին սեղմեց կարօտագին,
Աչքերս սրբեց, շատ թաց էր։
Բայց արտասուքս գնում էին…
Ա՜խ, այդ ի՞նչու երազ էր…