Ой, бярозы ды сосны, партызанскія сёстры,
Ой, шумлівы ты лес малады.
Толькі сэрцам пачую тваю песьню лясную,
І ўспомню былыя гады.

Ды успомню пажары, ды варожыя твары
І завеі халодных вятроў,
І слату, і нягоды, і начныя паходы,
І вагні партызанскіх кастроў.

Край любімы мой, родны, ты навекі свабодны,
За цябе я на бітву хадзіў,
Каб ніколі-ніколі ты не быў у няволі,
Каб заўсёды у шчасьці ты жыў.

Адышлі тыя годы, адгрымелі паходы,
Толькі пушча за полем шуміць.
Ой, бярозы да сосны, партызанскія сёстры,
Вас ніколі ў жыцьці не забыць. 

Не забыць... Вас... Не забыць... 
Вас не забыць... 
Бярозы ды сосны... Вас не забыць... 
Ой, бярозы ды сосны... Не забыць...