Քո, սև, աչերդ ինձ այնպես են գերել,
Քո, վառ, ժպիտով ինձ կյանք ես ներշնչել,
Ես, քեզ, հանդիպում եմ իմ ճանապարհին,
Ախ, սիրտս խոսում է և անխոս լալիս:

Եվ ինձ թվում է թե դու կմոտենաս,
Սիրո խոստումներով կյանքիս սեր կտաս,
Բայց, դու, անցնում ես ու ետ էլ չես նայում,
Սիրտս ալեկոծված ծով ես դարձնում: 

Արդեն, անցել են այն օրերը ջահել,
Նայում եմ քո ճամփին չկաս սիրելիս,
Ծանոթ, մարդիկ տեսնում են ու հարցնում,
Արդյոք, այս խենթ տղան ում ես որոնում: