Ці то сон 
у цябе, 
ці то ява? 
Намалёвана альбо жывая? 
Пэўна, я. 
Гэты бор дзе віюцца шляхі. 
Неба, месяца вока закрыла, 
засынае і свет засынае, 
усё вакол - цішыня… 

Ты спазнішся – 
нічога такога! 
Дачакаюся на ранейшым месцы. 
Я чакаць буду доўга, жалезна, 
І прыходзіць сюды бездакорна… 
Помніш шлях? – 
Масток пераходзіш, 
там сцяжынка, што знакам пытання. 
Сцежка вузкая, рэчка п'яная, 
звілістая, безыменная… 

Калі прыйдзеш… як цень прамільгну… 
А чаму - і сабе не скажу,
не набліжуся, не абдыму. 
Ты прабач мяне і не крыўдуйся.
Ты прыходзь жа яшчэ, не забудзься!  
Мо, зраблюся цяплей, мо, зраблюся смялей, 
Не схаваю імя ад цябе… 

Ты спазнішся – 
нічога такога! 
Дачакаюся на ранейшым месцы. 
Я чакаць буду доўга, жалезна, 
І прыходзіць сюды бездакорна … 
Помніш шлях? – 
Масток пераходзіш, 
там сцяжынка – знакам пытання. 
Сцежка вузкая, рэчка п'яная
звілістая, безыменная…