"жаным суйeмiн сенi"...

 Сенi алғашқы рет көргенде, жаным,
 Жүрегемнiң бөлiгi ekeнiңдi бiрден бiлдiм,
 Касыңа баруға батылым бармай,
 Айдай сұлулығың тек сырттай таң дандым.

 Пр.
 Мүмкiн бұл сезiм елес, махаббат емес.
 Тек еш арудың сұлулығы саған жетпес,
 Адемi кел бетiңдi түсiмде көремiн,
 Касыңнан өткендi кайталай беремiн.

 Сүйемiн сенi, жаным, сүйемiн сенi,
 Мөлдiр көзiңдi, таттi сөзiңдi,
 Сүйемiн сенi, жаным, сүйемiн сенi,
 Махаббат неге сонша кыйнады менi.

 Бiлесiң бе бiр көргенде ғашық болдым өзiңе,
 Алма мойын, шие ерiн, ботадайын көзiңe.
 Бұл жалғанда сенем асқан асыл жок, деп сенемiн,
 "Ие",-десең от болып жанған жүрегiмдi беремiн,
 Неге сон шалықты ғашық қылдың менi өзiңе
 Өмiрiмнiң бәрiн берем "сүйем",-деген сөзiңе,
 Бiр күн атып, бiр күн батып уақыт өтiп барады,
 Саған деген махaббатым дайаланып барады.