Ай моңлана зәңгәр күкләрдә,
Айның сере икән кемнәрдә.
Мин дә риза шушы күкләргә,
Синең хакта серем сөйләргә.

Ышанам, ышанам,
Очрашулар көтеп юанам.
Кайчан да бер курешербез диеп,
Өметләнәм әле мин һаман.

Иңләр идем бөтен галәмне,
Җитсә иде әгәр кодрәтем.
Ераклардан мина дәшүче,
Ул бит синең,ул синең сурәтең.

Безнең сөю-үзе яктылык,
Йолдыз булып яна яктырып.
Ераклардан безгә эндәшеп,
Бәхет юлы тора бит чакырып.

Сине уйлау- үзе бер рәхәт,
Сабырлыкка бирче мәрхәмәт.
Шул дөньяга алып кергәнгә,
Бәгерькәем, мең-мең, мең рәхмәт.