Երեկ տխուր, այսօր ուրախ
ալիքի պես ծափ եմ տալիս,
երեկ դեպի անհայտություն,
այսօր դեպի ափ եմ գալիս։

Լուռ ժպտում եմ փոքր ու մեծին,
կամ ծիծաղում խենթի նման,
նվիրվում եմ ավազներին`
անապատի գետի նման։

Նվիրվում եմ անմնացորդ,
ինձ ժպիտներն ո՞ւր են տանում
ծիծաղիս մեջ ամեն անցորդ
հոգնած հոգին է լվանում։

Վաղը, երբ որ մշուշ լինի
և արցունքներ ծնվեն ցավից,
գուցե մեկը, փոքրիկ մի կայծ
ետ բերի ինձ իմ ծիծաղից։

Երեկ տխուր, այսօր ուրախ
ալիքի պես ծափ եմ տալիս,
երեկ դեպի անհայտություն,
այսօր դեպի ափ եմ գալիս։