Մեր աչքերին քող է հյուսված,
Ու զննում ես շուրջդ միշտ դու,
Եւ ուրիշի տեսողությամբ
Քո քողարկված կյանքը դիտում:

Եւ հին արյամբ չափում, կրկին,
Ուղիները քո դեմ ընկած,
Եւ երակն ես մտնում կյանքի
Այն հայացքով, այն հայացքով որ համընկավ։

Թափառում ենք երկար – երկար,
Եւ չգիտենք ուր ենք քայլում,
Ժամանակի խոր կտավին
Լոկ պատկերներն են մեր մուքանում։

Երկինքն իբրեւ մի մրաներկ,
Փողոցն իբրեւ ճեպանկար,
Եւ նա իմ կյանքն է նկարում,
Այն գծերով, այն գծերով, որ համընկան։

Նոր հուներ է կյանքը մտնում,
Եւ հոսում է հույզը հանգիստ,
Լող են տալիս իր լուծույթում
Աշխարհները նրբերանգի։

Եւ խռովքի քամուց հազիվ
Փռփռում են ջրերն հանկարծ,
Եւ փշրվում են ավազին,
Ալինքները, որ համընկան։

Բերանները այս շատախոս
Եւ խոսքերը լ&