Սարերում բացվել են կակաչները,
 Սարերում հրդեհ է իսկական,
 Լավագույն տղերքը հեռանում են,
 Որ երբեք, երբեք էլ ետ չգան։

Երբ նորից բացվեն գարնան դռները,
 Ու ծոցվոր հարսները մայրանան,
 Կհիշվեն հավերժ այն անունները,
 Տղերքի, որոնք արդեն չկան։

Այդ արյունն է ձեր, կռվող տղաներ,
 Իր կարմիր գույնով սարերը ներկել,
 Դուք, որ կյանքը ձեր մեզ տվիք նվեր,
 Որ սարերը մեր չմնան անտեր,
 Որ սարերը մեր չմնան անտեր։

Ես գիտեմ, և սա է իսկությունը,
 Ձեր երդումը՝ գինն էր ձեր արյան,
 Նոր ծնվածների արիությունը,
 Կապվելու է ձեզ հետ անպայման։

Այդ արյունն է ձեր, կռվող տղաներ,
 Իր կարմիր գույնով սարերը ներկել,
 Դուք, որ կյանքը ձեր մեզ տվիք նվեր,
 Որ սարերը մեր չմնան անտեր,
 Որ սարերը մեր չմնան անտեր։