როდესაც ჩქეფდა ბედნიერება,
 როცა ბრწყინავდა ცისკრის ვარსკვლავი,  
მაშინ ვიხილე მშვენიერება,
 მაშინ დაიწყო ჩემი ამბავი...
პატარა ბიჭი ვიყავი, 
გული რომ გრძნობით ამევსო, 
და ჩვენ შევქმენით ცისკავი, 
ვფიქრობდით ნაკლი არ აქვსო...
მაგრამ ხომ იცით დრო როდის უხვევს, 
ყველგან მიახვევს მის ბინძურ ხელებს, 
გაგიცამტვერებს გახიზნულ გრძნობებს 
და გაგიშავებს ვარდისფერ ფერებს... 
ასეაა ასეე ... ასეაა ასეე.. არუნდა გაჩნდეს გრძნობაში ბზარი,  
თორემ დაგეცლებათ გრძნობებით სავსე, 
გირჩევთ ჩარაზოთ თქვენ გულის კარი. 
არდამიჯერებთ დამცინებთ ჩუმად, 
იტყვით ვინ არის თავს რომ გვაცოდებს, 
 დიახ თქვენ გაფლანგავთ ცხოვრებას ფუჭად, 
ეს კი ყველაზე მეტად მაცოფებს!.. 
მერე გაიხსენებთ რას გარიგებდით,
 თურმე რა არის ამ რჩევის ფასი,  
მერე ინანებთ რომ არ მისმენდით, 
რომ დაგეცლებათ ოცნების თასი...
მე შემიყვარდი გამეტებით, აძგერდა გული,
 ვიცი ამ ღამეს შენზე ფიქრები არმომასვენებს...
სიყვარულშია სიცოცხლის არსი.. ასეა თქმული 
ოდესმე მოხვალ და ნაზად შემახებ მაგ ლამაზ ხელებს.
 როცა შენ გნახე უცებ ვიფიქრე: ღმერთო რახდება ? 
ნუთუ ის არის მთელი ცხოვრება  ვისაც ვეძებდი..
. შენდამი გრძნობა ასე უეცრად თავს დამატყდება 
წარსულის ტკივილს მე სამუდამოდ სხვენში შევდებდი... 
მე შენ გაჩუქებ იების კონას, 
ისევ მოგიძღვნის ლექსების ზღვას, 
ნუ შემადარებ როგორც ზანგ მონას, 
ვერ შევიყვარებ ვერასდროს სხვას...
გულს ამოვიღებ ჩაგიდებ ხელში,
 ნაზად შეგახებ ტუჩებს ტუჩებზე, 
აღარ ვიჯდები სულ მარტო სხვენში, 
დროა დავეშვათ გრძნობის ველებზე...