1.Part
Бұл ғажайып новелла
Мен Эдвард Каллин сен сұлу Белла
Жасаймын мәңгілік қасыңда 
Байқа  сезімдерді тасыған Арналатын тек саған
Мен әркез табыламын сенің қасыңнан
Болмасаң жанымда сен
Мына жалған әлем мүлдем айырылады  көріктен Себебі сен 
сыйлап маған жаңа дем құтқарасың жанымды қараңғы барлық түнектен
Бастайық поэманы ешқашан бітпейтін
Сенсің бақыт ізгілікті маған сақтап кілттейтін
Ғашық оты ішімді өртеді от болып жанамын
Сен болашақ келіні менің сүйікті анамның

2.Part
Хош иісті гүл самалың саяласа жанымды
Қажет болса құрбан етем бір сен үшін жанымды
Сені жеңге деп атағысы келеді менің жалғыз қарындасым
Себебі сен дарасың
Мен бәрінде ұмытамын күлгеніңді сенің көріп
жаханның бар байлығын алдыңа тастаймын төгіп
не болсада сен менің сөздеріме сен
шықпайын сенімнен шығып жатсамда шектен
сенің әсем тұлымың нәр алғандай шуақтан
күннің нұрын қажет етпейм мен сенімен жылынам
екі нәркес қара көзің жүрегімді ұрлаған
ешқашанда алынбайтын қамалыңа айналам
махаббатқа толы аспаннан жұлдыздар құлады
құлады жерге әсем ән сарқылып сезім бұлағы
жазатын сөздер қалмады  сондада жаздым біріндеп
әнімнің әсем ырғағы көңілімде қалды дірілдеп