Мама кешірші, көңіліне жара салсам
Артымнан оқ атады, алдыма қарап қалсам
Өмір сондай алдамшы екен, қыйындығын сезіндім
Онашада жалғыз қалсам, сырласатын кезім мұң

Қатарласым үйленгенде, жүрсім мынау өлең айтып
Тыңдарман ренжімеш, ішімдегі сырымды айттым
Қандай әңгіме күтесін, көшедегі қаңғы бастан
Жүрегімде мұз, көңілімді қайғы басқан

Қадамды қате бастым барлығы содан болар
Жарты жолда құлап қалсам, аттап кетеді олар
Маған ешкім сенбеді, адамдарға есеп бермейм
Кадемнін өмір баяаны, плеерден түспейд

Мама ренжімеші, ашулы сөздеріме
Сенім дегенді көрмейсін, мұңайған көздерімнен
Бірақта сенетін тек сен, басқаларын білмеймін
Болашағым туманды, мен ештене көрмеймін
_________________________________________
Кайырмасы
Жасалған қателер, өзіме сабақ болды
Басым шыр айналды, айыра алмай оң солды
Өзгелер көтерілсе, мен деген құлап білем
Өзіне иман жина, алдамшы өмір деген
_________________________________________
Кешірші әке, мақтанардай ұл болмадым саған
Рахмет ақыл айтып шаршамадын ешқашан
Алдымнан не күтеді, болашақты мен білмеймін
Тәуекел тек Аллаға, басқаға есеп бермеймін 

Шаршадым адамдардан, шаруасы болса соғатын
Өмірдің шындығы бұл, басынды неге бұғасын
Жүректен шыққан сөзді, жүрекпен қабылдашы
Иман оты жүректерде, ешқашан басылмасын

20 ғада келіп жеттім, үйленетін кез келді
Таппай жүрген сор мандаймын, өз тенін
Ертенгі күн не болады, ештене білгім келмейд
Балалық шағымды, болашағымнан іздейім

Дипломды қолга алып, жүрмін әлі жұмыс таппай
Әке қабағын бағу, осы зат маған жақпайт 
Өмірім өтуде, күн артынан күн жалғасып
Әке берген тәрбиені, ешқашан ұмытпаспын