მამაო ჩვენო, რომელი ხარ ცათა შინა,
მუხლმოდრეკილი, ლმობიერი ვდგავარ შენ წინა;
არცა სიმდიდრის, არც დიდების თხოვნა არ მინდა,
არ მინდა, ამით შეურაცხვყო მე ლოცვა წმიდა...

არამედ მსურს მე, განმინათლდეს ცით ჩემი სული,
შენგან ნამცნების სიყვარულით აღმენთოს გული,
რომ მტერთათვისაც, რომელთ თუნდა გულს ლახვარი მკრან,
გთხოვდე: „შეუნდე, არ იციან, ღმერთო, რას იქმან!"

Я стою на коленях, Отец наш Небесный,
Пред Тобой, не прося ни богатства, ни чести,
Да пребудет без скверны молитва святая!
Но хочу, чтоб, как небо, душа засияла!

Чтобы сердце к врагам запылало любовью,
Даже если пронзят, обагрят его кровью;
И я мог бы молиться, как на Небе рыдают:
Ты прости их, Господь что творят, то не знают...