Коста Хетагуров

А-ЛОЛ-ЛАЙ

Къух дæ ауызын фæразы...
Мæй дæ авдæнимæ хъазы.
     Стыр лæг мын ысуай!..
          А-лол-лай!..

Ракæндзынæн дын мæ зарæг...
Искуы кæд ысуис мæ дарæг,
     Урс уæрыкк дын уон!..
          О, мæ бон!..

Зындонæй фыддæр нæ цæрæн...
Нал у ныр дæ фыд йæ сæрæн
     Сау хæххон куыстæй...
          Ахуысс, цæй!..

Искуы мын куы схъомыл уаис,
Уæд ды дæр дзы цух нæ заис,
     Бирæ мын цæрай!..
          А-лол-лай!..

Скæнис хъугдзармæй æрчъитæ,
Къахис митбынæй мæхъитæ,
     Стонг æмæ сыдæй...
          Ахуысс, цæй!..
     
Сугтæ мын хæссис æргъомæй...
Бадзурин дæм уæд æргомæй:
     Мады зæрдæ зон,
          О, мæ бон!..

Бадзурин дæм: уарз нæ бæстæ,
Ма сæ суæлдай кæ нæ фæстæ,
     Ма сæ бафæллай!..
          А-лол-лай!.. 

А-ЛОЛ-ЛАЙ (Перевод Семёна Олендера)

Мать легко тебя качает...
 Лунный луч с тобой играет.
      Ты расти, мужай...
           А-лол-лай!..

 Подрастешь, сыночек, скоро,
 Станешь ты моей опорой.
      Я живу тобой,
           Милый мой!

 Наша жизнь страшней могилы.
 Только черный труд постыли»
      Знает твой отец...
           Спи, птенец!

 А когда ты возмужаешь,
 Тоже тяжкий труд узнаешь...
      Крепким вырастай!
           А-лол-лай!..

 Будешь ты, надев арчита,
 Отгребать под снегом скрытый
      Сена мерзлый клок.
           Спи, сынок!

 Мне зимою спозаранку
 Принесешь ты дров вязанку .
      Я тебе, мой свет,
           Дам завет:

 Как помру – не вздумай в горе
 Ты покинуть наши горы.
      Ты люби свой край,
           А-лол-лай!..