КАЗАК ПЕН АРАК.Бул аракты ішіп еді кай 
бабан?
Ішпек тYгілi,ауызын да 
шаймаfан.
Аллаh бізге «арам» - деді
аракты,Зияны коп болfаннан сон пайдадан.Арак деген наннан
кымбат ас болып,
Тореге уксап,торде турар 
бас болып.
Бабаларым сураганfа су
берген,Балалары у беріп жYр кас 
болып.
Бул кYндері ішіп жYрген 
араfын,
Бір кYндері тогіледі жас 
болып.Ертенінді ойламайсын 
есіріп,
Маз боласын бYгін 
жYрсен мас болып.
ТYзде тойып жYргеннен 
сон не пайда? Yйде катын,балан жатса 
аш болып.Арак сініп, арамданды ку 
денен,
Кірі кетпес жусан-даfы 
суменен.
Пак казактын ак ниеті 
жойылып,Жок боп кетті-ау кокке 
ушып буменен.
Аз да болсын куанышка кенелсен,
Айналаннан соз естисін
«Жу!» - деген.Содан кейін дYйім елді 
шакырып,
Тойfанынша той 
жасайсын,бул неден?
Осылайша туысын мен 
досынды,Жиып алып курметтейсін уменен.
Арак Yшін азапка да
шыдаймыз,
Бурын сонды жасамап ек булай біз.
Біреу тойды арак куймай откізсе,«Шык бермейтін 
Шыfайбай»- деп 
сынаймыз.
Колымызfа арак алып: 
« Я,Аллаh! 
Ул-кызымды бакытты ет!» - деп сураймыз.
Ул-кызымыз бакытсыз 
боп кетсе егер,
«Саfан,Кудай,не
жаздым?» - деп 
жылаймыз.Екі жасты сылтау етіп,есіріп
Тост айтатын той
жасаймыз бір ай біз.
Аракпенен санан бір кYн саркылып, ТYзу жерде тік жYре 
алмай кулаймыз.
«Дастарханfа егер арак коймасам,кудам ертен не дейді?» - деп шулаймыз.Аfыл-тегіл арак куйып акыры,
Кудай емес,кудамызfа 
унаймыз.Арак сені абыройдан айырар,
Мын сауабын бір 
тамшымен шайылар.
Арак ішіп,картын жYрсе
картылдап, Жастарыннын бетін 
кімдер кайырар?
Жетпісінде жутып алып жYз грамм
«Жас жігіттен 
мыктымын» - деп жайылар.
Бата беріп,тойдан кейін тойып ап,Аяfында сол Yшін деп кайырар.Кызын кызыл,улын жYрсе ак ішіп,
Бір-ак кунде бастан кетер бак ушып.
«Ай» - деп акыл айтар 
ата-анан жок,кайта бірге арак ішер каfысып.
Акесі мен улы ішіп 
керісер,Екінші кун коз когеріп,жак ісіп.Жастыкпенен ішімдікке
кумартып,
Бастыкпенен кісі олтірер,кан ішіп.
КYнде-кYнде кYна жасап,бул казак Тозак жакка бара жатыр 
жарысып.Ак арактан бір босамай кесеміз,
аркімдерге кетіп жатыр 
есеміз.Бар омірін булдыр-булдыр бірдене,Жын соккандай беймалім 
кYй кешеміз.Сол арактын емес пе еді кесірі,уйде отырып бала тапты 
неше кыз? Бірак біздер калай арак ішпейміз?
КYнде мас боп журсе аке-шешеміз.
Айналайын,акылы бар
аfайын,ултын менен урпак камын жесеніз.
Алдыменен озін ішпе 
аракты, «Балам ертен адам болсын» - десеніз. Арак осы кай адамды бай кылfан?
Талайларды тYзу жолдан тайдырfан.
«кайран журтым кайда 
барып токтар?» - деп, Кунанбайдын баласы да кайгырfан.Арак ішсен кімге сыйлы 
боласын? Мас адамнын куны томен маймылдан.Ішіп алып Yсіп олсен, ул-кызын олігінді тауып алад кай 
кырдан? 
Уаfыз айтсам, «калжын
соз» - деп сенбейсiн,
«олгеннен сон корерміз»
- деп орлейсін.
«О дYниеде азап бар» - 
деп ескертсем, «Онда барып келіп пе
едiн?» - деп тергейсін.
Бар акшанды жумсап 
арак,сыраfа кайыршыfа бес тиын да бермейсін. «Осы арак ауруыма ем» -
дейсін, «Денсаулыкка зияны онын кем» - дейсін.«Бул араfын жасалады бидайдан, Сондыктан да нанмен 
куны тен» - дейсiн.
Тірлігінде мунын барін
ойламай,Тегін жаткан мол сауапты 
термейсін.Ішіп жYріп,олім барын ескермей,
Жетпес жерге 
кылышынды сермейсін.
Бірге жYрген туысын мен досынды,оліп калса, кимасан да 
жерлейсін.Сонда-даfы олім жайын ойламай ТYсінбейсін,кYтеді алдан нендей сын? КYнін жетсе,сен де бір
кYн олерсін,
Ажалынды кYрессен де
женбейсін.
МункарНакир: «Раббын 
кім?» - деп сураса,Соз таба алмай,сонда 
сасып терлейсін.
Алfан кYнін отіп кайfы-
азаппен,Жаннат бакка жыласан да енбейсін. Ішкен арбір тамшы от 
боп кYйдірсе,
«Неге ит боп жаралмадым
мен?» - дейсін.
Олгеннен сон окінгеннен пайда жок,Бул омірге кайта айналып келмейсін.Ар басыннын томендетіп
баfасын,Жулкыласып журттын жыртып жаfасын.Арак деген туfаныннан бездіріп,