Imię twe — ptaszyna w ręku,
 Imię twe — sopelek w ręku.
 Jedno jedyne ust [bad word] 
 Imię twe — drgnienie,
 Piłeczka w biegu schwytana,
 Srebrna pieśń dawno słyszana.

 Radość moja, tak wielka
 Z łaski bożej, póki zorza,
 Nie dogoni zorzy.

 W słabym odgłosie nocnego biegu
 Huczy twe imię, jak pieśń w szeregu,
 I po imieniu nie zawołam,
 Rąk nie wyciągnę ku Twej stronie
 Przed świętością woskowego czoła
 Tylko z daleka się pokłonię

 Imię twe, ach — czyż można !
 Pocałunek w oczy, z ostrożna,
 W maleńkie, głośno bijące serce...
 Imię twe — pocałunek w śniegu kobierce...

 Beznamiętny — za mym oknem, cały w zorzy,
 Po śniegu idziesz, który kroki głuszy,
 Cudowny zesłanniku boży,
 Światłości cicha mojej duszy.
 Pod powolnym śniegiem stojąc,
 Klęknę w zapatrzeniu pokornym
 I w najświętsze imię twoje
 Ucałuję śnieg wieczorny.

 W owym miejscu, po którym wyniośle
 Ty przyszedłeś w ciszy śmiertelnej,
 Światłości cicha — boży pośle —
 Mej duszy władco niepodzielny.

 Na duszę twoją nie nastaję
 I nic ze mnie na twej drodze nie stanie.
 Ręki, która przeźroczysta się zdaje,
 Nowym gwoździem nie zranię.

 Źródlane, lodowate, błękitne potoki...
 Z twoim imieniem sen głęboki...

 [sł. Maryna Cwietajewa, tł. Salomea Galecka]