Беларускія песьняры
Гаю мой, ня кліч

Гаю мой, ня кліч пад каліны цьвет
Да крынічных вод, сьветлых, як вясна.
Там яе няма, паляцела ў сьвет,
Наша рэчанька высахла да дна.
Там яе няма, паляцела ў сьвет,
Наша рэчанька высахла да дна.

Паляцела ў сьвет, русакосая,
Стан рабінавы, вочы - сінь азёр,
Не сьпяе ўжо мне мілым голасам
Пра дзівосны край у зіхценьні зор.
Не сьпяе ўжо мне мілым голасам
Пра дзівосны край у зіхценьні зор.

Гаю мой, ня кліч наш шчасьлівы сьмех,
Касавіцаю весела ў лугах.
Там яе няма, паляцела ў сьвет,
Наш мядовы луг палыном прапах.
Там яе няма, паляцела ў сьвет,
Наш мядовы луг палыном прапах.

Гаю мой, ня кліч пад каліны цьвет
Да крынічных вод, сьветлых, як вясна.
Там яе няма, паляцела ў сьвет,
Наша рэчанька высахла да дна.
Там яе няма, паляцела ў сьвет,
Наша рэчанька высахла да дна.