РУЧНIК ЖЫЦЦЯ

Са збанка льецца па шыі,
Па руках сцякае...
Верым у тое, што будзе.
Што было – тое з намi.

Ад Продкаў слаўных
Пад свет вогнiшча ўноч
Вытканы ручнiкi-дарогi.
Iх лёс праз нас iдзе,
Працяг кожнай сцежкi людзей
Усё далей вядзе –
У невядомую кропку трывогi…
I шапацiць крыламi.

Што чакае цябе
Дзесьцi там, далёка –
Ты ня бачыш, хоць i сам не сляпы.
Кожны крок – крок у Бясконцасць,
Мiтусня слоў, iмгненняў;
Ды ляжаць думак там валуны.

Жыватворна, дзiка крынiца,
Лiся, лiся, вадзiца,
Па Матулi-Зямлiцы;
За луг той, за лес,
Там, дзе бацька Вялес.

У маўклівую далеч зорнага неба
Страла ляціць усё вышэй і вышэй.
Разрывае цемру хвалямі Хуткага –
Туды, дзе Вечнасць глыбей і шырэй…