Зранку з першым сонцам, толькi развіднела

З горкай соллю слёзы ліе на дол Амэля, 

У старога Вiнсэнта дрыжыць шчака -

Выпрауляюць у войска польскае сынка.


На заходнiх крэсах чорныя хмары,

На усходнiх крэсах чырвоным гарыць.

Над сядзiбай крумкачамi знак бяды,
Ох i наядзiмся супу с лебяды.
Чорныя часы грукочуць у дзверы,
Ды не сена косяць касiнеры

Як бы не хацела мацi сына зберагчы,
Колькi старая не плакала уначы,
Куды ж цяпер нясе яго салдатская дарога?
Дзеля хлеба, дзеля волi, дзеля бога

На заходнiх крэсах чорныя хмары,
На усходнiъ крэсах чырвоным гарыць.
Над сядзiбай крумкачамi знак бяды
Ох i наядзiмся супу с лебяды.
Чорныя часы грукочуць у дзверы,
Ды не сена косяць касiнеры

Дедаў хутар больш ужо квітнець не будзе
Хлопец кулю атрымаў пад крыж у грудзi
Дома ўздрыгнула ў гэты момант мацi, 
Пацеркi чатаючы ў курнай хаце

Растапталi ботамi канфедэратку,
Патанулi крэсы ў сутоннi вайны
Над сядзiбай крумкачамi знак бяды
Ох i наядзiмся супу с лебяды.
Чорныя часы грукочуць у дзверы,
Ды не сена косяць касiнеры