Oh), қиял-біздің утопия,
Параққа жол құям-талғанша қол, сиям біткенше, ол зиян, білемін, жоқ сый-ақы, жəне де бас ауыртуға болмайд, бірақ ол қиянат істеді маған,
О бастан опасыздыққа жасадым қадам,
Алда алдамақ болғанын білсем де қалғам сезімдерге берік боп кезінде мен,
Ал сен дəл сол адамсың жалығып бəрінен тез үлгерген,
Білем, керемет ертегі жасамақ болған өзім ғана,
Білем терең ед келбетің, шынайы көргенде көзім қанады
Сен берген сезімдерге əлі ауыр маспын
Ішем деп сен істеген уыңды ауыр түрде бауыр бастым
Е адамдар уақыт емдейд дид-жоқ!
Сенен тек бастау алад бұл шабыттық лимит,
Жол екі араға бөлінед, ол мен қалаған бөлім ед,
Қол бер маған--суықтық сеземін, қосылу тең өліммен(оу)
Оқ тигендей, ми(ох) үндемейм дид, жүрек тек кел деп айқайлайд,
Мен қотырды емдейм, отырды деңгейі сезімнің айналайын,
Кім кінəлі екенін білесің өзің де, мен болса түбегейлі өзгеремін, ішімдегі жындыны өсіре,
Жансыз мүсін де мені,əдейі түсінбе мені! Күрсінем енді, күн сөнгенде мен түсіңе кірем,