Żaden nie zginął na kolanach
W starości czy we krwi
I śpiewają dziś stare grodziska
O kraju ich
Gdzie hańba wyje u zatrzaśniętych wrót

Nie masz tam ludzkiej wiary obrazów
w majestatu fosach tonie mędrców skarb
Okręty ksiąg giną nim cień ptaka ujrzą
W pieczarach ona
Gdzie dumie lat pochodnią życia kres

Kogo żywił las ten jest w nim król
Kto z walką rósł ten ma hełm i miecz [bad word] miał płynie przez krajobraz snów
Kto kochał mrok temu nocą Nawia

Księżycowy dar. Pełnią rodzić ból
Smagać batem żądz, gdy ogień kurz pokrywa
By bard wyrzeźbił w sercach tren
Latarnię Tęsknej Twierdzy Nawia

Haal 18.01.95