Դարդ մի՛ անի, ջա՛ն ու ջի՛գար, միտքըդ դիվաց չըտեսնէ.
 Ա՛չք խաւրի, ա՛նգաճ խուլանայ` էրեսըդ թաց չըտեսնէ:

Վո՛ւնց արեգագըն շուղքըն տայ, վո՛ւնց լուսինըն լուս անէ.
 Ա՛վալ քու տեսնողըն միռնի` քիզ գըլխիբաց չըտեսնէ:

Դուն գըլուխըդ մահի կու տաս, յիս էլ քիզիդ կու միռնիմ.
 Միր էդնէն թամամ աշխարհըս սով քաշէ` հաց չըտեսնէ:

Թէվուր չըգամ ու չըտեսնիմ, հազար բաբաթ բան կ'օսիս.
 Քա՛շկա մարդ վո՛ւնց գայ, վո՛ւնց խօսի, վո՛ւնց քի տըխրած չըտեսնէ:

Աստուձու բերնէմէն առնիս մըխիթարիչ սուրբ հոգին.
 Է՛լ վաղ միռնի Սայաթ-Նովեն` ճիդըդ գըցած չըտեսնէ: