Fé vældr frænda róge;
føðesk ulfr í skóge.

Úr er af illu jarne;
opt løypr ræinn á hjarne.

Þurs vældr kvinna kvillu;
kátr værðr fár af illu.

Óss er flæstra færða
för; en skalpr er sværða.

Ræið kveða rossom væsta;
Reginn sló sværðet bæzta.

Kaun er barna bölvan;
böl gørver nán fölvan.

Hagall er kaldastr korna;
Kristr skóp hæimenn forna.

Nauðr gerer næppa koste;
nøktan kælr í froste.

Ís köllum brú bræiða;
blindan þarf at læiða.

Ár er gumna góðe;
get ek at örr var Fróðe.

Sól er landa ljóme;
lúti ek helgum dóme.

Týr er æinendr ása;
opt værðr smiðr blása.

Bjarkan er laufgrønstr líma;
Loki bar flærða tíma.

Maðr er moldar auki;
mikil er græip á hauki.

Lögr er, fællr ór fjalle foss;
en gull ero nosser.

Ýr er vetrgrønstr viða;
vænt er, er brennr, at sviða.