Сине сонгы тапкыр куру калды хэтеремдэ,
Арадагы саф мэхэббэт яши кунелемдэ,
Кире эйлэнеп кайтырга сина вэгъдэ бирдем
Лэкин Ходай уз кырына мине алып китте.

Истэ хаман сине беренче тапкыр очрату,
Яшь баладай сина карап сузсез торуларым,
Шулвакыт мине ниндидер тынлык билэп алды
Гашыйк булдым сина мэнгелек минем тугры жаным.

Нигэ? Ходай мина шундый жаза бирде.
Нигэ? Кире сина мине кайтармады.
Нигэ? бэхет,тыныч тормыштан аерды.
Нигэ? Сине миннэн ялгызын калдырды.

Бэхетле балачагым эниемнен кырында
Аннан да кадерлерэк юк мизгел бу доньяда
Кире эйлэнеп кайтасым килэ шул коннэргэ
Эниемнен назлы кулларын тоясым килэ.
Гафу ит мине энием сина кайгы килде
Сугыштан начар хэбэрлэр сина барып житте
Мин кайтмадым, булдым вафат, лэкиншуны анла.
Донья бетми минсез, тормыш хаман алга бара.