Нұр жауып тұрған көктемде
Гүл тере барған бөктерге
Қоңыраулатқан аспанды
Найзағай шаншып өткенде
Есіңе мені алғайсың
Қоңыраулатқан аспанды
Найзағай шаншып өткенде
Есіңе мені алғайсың

Қаз бауыр бұлттар маңғанда
Орманға жалғыз барғанда
Арманда мені арманда
Оңаша жалғыз қалғанда
Есіңе мені алғайсың
Арманда жаным арманда
Оңаша жалғыз қалғанда
Есіңе мені алғайсың

Арманда жаным арманда
Оңаша жалғыз қалғанда
Есіңе мені алғайсың
Мен бар деп мынау жалғанда
«Жоқ» деген сөзге алданба
Есіңе мені алғайсың

Қараша келген шақтарда
Құлазып тұрған бақтарда
Бозарып атқан ақ таңда
Бозарып қырау қатқанда
Есіңе мені алғайсың
Бозарып атқан ақ таңда
Бозарып қырау қатқанда
Есіңе мені алғайсың

Арманда жаным арманда
Оңаша жалғыз қалғанда
Есіңе мені алғайсың
Мен бар деп мынау жалғанда
«Жоқ» деген сөзге алданба
Есіңе мені алғайсың