Ապրելու Ապրիլ

Չեն սպիանում անցած դարի վերքերս,
Չեն դադարում դեռ կարոտիս երգերը,
Տուն, երազում եմ քեզ արթուն,
Տունս երազում ասում է` ետ արի...

Հայ իմ հողից լսվող աղերսն ու ճիչը,
Թող մեղավոր հոգու դառնա դահիճը,
Մահ, դու հաղթել ես ինձ մի պահ, 
Բայց ճակատագիրն է իմ եղել ապրել:

Կրկ.
Սիրտս կոտրեցին սրով,
Մեկ է ապրեցինք սիրով,
Այգուս բերքը այրեցին, 
Նորը տնկեցի:
Վանքս քանդեցին, բայց ես 
Մեկ է աղոթում եմ քեզ,
Տեր, պահապան կանգնիր 
Ինձ ու իմ ազգին հավետ:

Կա, իմ արյան մեջ կա հողի հին կանչը,
Դեռ տանելու եմ վեր ծաղկած իմ խաչը,
Կանք ու պիտի դեռ շատանանք,
Կյանքն է հայերին հրամայել ապրել:

Կրկ.
Սիրտս կոտրեցին սրով,
Մեկ է ապրեցինք սիրով,
Այգուս բերքը այրեցին, 
Նորը տնկեցի:
Վանքս քանդեցին, բայց ես 
Մեկ է աղոթում եմ քեզ,
Տեր, պահապան կանգնիր 
Ինձ ու իմ ազգին հավետ:

Չեմ սպանի հոգիս, 
Քանի կա կողքիս հավատ,
Սուրբ իմ աղոթք,
Հարազատ հողից ծիլ ու ծառ կտան նորից
Հայ գարնան կաթիլ:
Ապրելու ապրիլ: