Адкажы мне на пытанне,
Калі ласка, калі ласка,
За каго мяне ты лічыш, любы?
Я сапраўдна не вар’ятка,
Не дурніца, не бунтарка
І ня прагну звесціся да шлюбу.

І, канешне, разумею, што галоўнае кар’ера,
І ў тваім узросце нельга моманты спускаць на вецер.
Але ж ёсць адна праблема – я кабета маладая,
I гарыць мне, як патрэбна хлопцa ў хаце адчуванне.

Дарэчы, ты ня файны, дарэчы з нас абодзвух я цягнік.
Даслаць ўсім прывітаннi і заляцацца з тым, з тым, з тым.
О мама, як складана! А што рабіць, калі ніяк інакш
Не адшукаць мне пана, каб ён быў добры, сціплы, смелы, разумны... ой!

Паміж намі спіць каханне,
Спіць і стогне, што ёсць моцы.
Хто так робіць падкажыце, людзі?
Месяц ты ў сабе капаўся,
Спрабаваў ўсё растлумачыць -
Вельмі тонкая натура, слухай:

Я, канешне, разумею, чалавек ты незвычайны,
Асабліва далікатны, і што ўзяць табе дакладна.
Але ёсць адна праблема – я кабета маладая,
Пальцам хто мяне пакліча – вось яно і развітанне.

Дарэчы, ты ня файны, дарэчы з нас абодзвух я цягнік.
Даслаць ўсім прывітаннi і заляцацца з тым, з тым, з тым.
О мама, як складана! А што рабіць, калі ніяк інакш
Не адшукаць мне пана...