Йөҙөп киләһең һин аҡҡош булып
Уйҙарымдың тулҡынында ҡабат.
Исемеңде генә әйтеү менән,
Иҫләү менән, үҫә ҡанат.
Яҙҙар кеүек һалҡындарҙы ҡыуҙың,
Наҙҙарыңдан һинең яндым баҙлап.
Һин үҙең бит мине үҙгәрттең дә,
«Был һин түгел!» – тиһең үҙең аҙаҡ.

Һин минеке тигәйнең дә
Төйөлгәнең йәштәреңә.
Бик һаҡ ҡына, наҙлап ҡына
Ҡағылғайным сәстәреңә.
Яндырырмын, яратырмын,
Оноттормам, ҡаратырмын, 
Онотам да ҡуям тигән
Уйҙарыңды таратырмын.

Тик яндырма ғына ҡанатымды,
Осор мине, осондор ҙа шулай.
Онот мине, тиеп тик ялынма,
Был мөмкин дә түгел, булмай...
Тик ҡалдырма мине үткәнеңдә,
Балҡып ҡына килер көндәрең ит!

Йөҙөп киләһең һин аҡҡош булып,
Хыялымды татлы өндәрең ит!
Һин минеке тигәйнең дә
Төйөлгәнең йәштәреңә.
Бик һаҡ ҡына, наҙлап ҡына
Ҡағылғайным сәстәреңә.
Яндырырмын, яратырмын,
Оноттормам, ҡаратырмын, 
Онотам да ҡуям тигән
Уйҙарыңды таратырмын.

Янырға ла өйрәтермен,
Уттай дөрләп, тулып хискә.
Мин Ай булһам, Ҡояшым бул,
Ауыр саҡта төшөп иҫкә.