Шөбі майса,жұрты жайсаң.
Туып кіндік кескен жер
Жаңбыр жауса лай батпағын
Жалаң аяқ кешкен жер
Алқам салқам қой қайырып,
Тай құлынмен ілескен жер!
Қарның тойса құрбыңды аңдып
Қайғы көрмей өскен ЖЕР!
ЖҰМАҚ МЕКЕН ТУҒАН ЖЕР-ай, мың жаялық жуған жер!
Құрт ұрлатқан қалтадан беу!Шын балалық думан бел!
Көше бойлап асық ойнап 
Мәре сәре болған жер
Көже қайнап көзім жайнап
Кеудем нұрға толған жер!
Жантақ тікен қаптасада, бұл мен үшін орман бел!
Көп армандап сол орманға бала қиял қонған жер!
Жұмақ мекен туған жер-ай, мың жаялық жуған жер!
Құрт ұрлатқан қалтадан беу! Шын балалық думан бел!
Құр қалдым деп дүмбілден,қуаласып жүгірген.
Қайран қамсыз бала күннің қайырылмасын кім білген?!
Жер аударып,арып талып ұрық дәнін сепкен жер!
Бел аңғарға шабыттанып,бұрқ салып тепкен жер!
Тұңғиыққа мал тия алмай,жуз сексенге шөккен жер!
Әуре сарсаң әбігер боп Әткеншегін тепкен жер!
Жұмақ мекен туған жер ай, мың жаялық жуған жер!
Құрт ұрлатқан қалтадан беу! Шын балалық думан бел!
Құр қалдым деп дүмбілден,қуаласып жүгірген.
Қайран қамсыз бала күннің қайырылмасын кім білген?!