Күй ойнайды қазағымның қанында,
Күй ойнайды қазағымның жанында.
Жүрегiнiң, жүрегiнiң, жүрегiнiң дүрсiлi –
Күмбiрлеген домбырасы барында.

Бабамыздың мұңысың сен, домбыра,
Анамыздың сырысың сен, домбыра.
Қазағымның жүрегiнен жаралған,
Даламыздың үнiсiң сен, домбыра!

Домбыра бұл, үнсiз қалып көрмеген,
Қуаныш та, қайғы-мұң да кернеген.
Үзiледi, үзiледi, үзiледi әуендер,
Ғашықтардың көз жасындай пернеден.

Бабамыздың мұңысың сен, домбыра,
Анамыздың сырысың сен, домбыра.
Қазағымның жүрегiнен жаралған,
Даламыздың үнiсiң сен, домбыра!

Домбырадай шежiре жыр болмаған,
Даламыздың тағдырларын толғаған.
Армандарын, армандарын, армандарын халқымның,
Аманат қып ұрпағына жолдаған.

Бабамыздың мұңысың сен, домбыра,
Анамыздың сырысың сен, домбыра.
Қазағымның жүрегiнен жаралған,
Даламыздың үнiсiң сен, домбыра!