Альбина Имаева көйө
Миңлегөл Хисамова шиғыры

Ишелеп уңды сейә баҡсабыҙҙа, 
Юҡһың, әсәй, ауыҙ итергә. 
Күрше инәйҙәргә инеп сыҡтым, 
Өлөшөңдө хәйер итергә. 

Ҡушымта:

Йәй миҙгеле — ана бешкән сейә, 
Күҙҙең яуын ала баҡсала. 
Күҙҙәреңдең нуры ҡайтҡан кеүек, 
Ялҡын үтә, күпме һаҡлама. 

Сейәләрен йыйғас, ағас ҡалды 
Емештәрһеҙ, моңһоу бағышы. 
Ғүмерең дә шулай, көсөң бөткәс, 
Балаң күҙенә ҡарай һағышлы. 

Ҡушымта

Сейәләрен тиргән ағас һыны — 
Ҡартлығыбыҙ көтә сабырланып. 
Уңыш етеренә өмөтләнеп, 
Йәш үҫенте сы ҡҡан тамырланып.

Ҡушымта