Мишә буе ямьле, Питрәч ягы — Кочагыңда эреп югалам. Тигез сукмакларга басып йөрим — Синең эзләреңне саклаган. Үзәкләрне өзәсең бит, Сагынам сине, Питрәч. Аһ, диеп бер әйтеп куям, Синнән еракка киткәч. Сине ташлап киткән балаларың Китмәскә дип кире кайталар. Туйлар гөрли, яшәрә авыллар, Җирне ямьләп туа сабыйлар. Өзелер әле үзәгең, Сагындыра ул Питрәч. Аһ, диеп әйтерсең әле, Питрәчтән ерак киткәч. Син дә, дустым, кайтчы туган илгә, Йөрмә әле читтә адашып, — Туган ягың кабул итәр сине Кочагына алып, яратып. Үзәкләрне өзәсең бит, Сагынам сине, Питрәч. Аһ, диеп бер әйтеп куям, Синнән еракка киткәч.