Вот и осень холодным дыханьем
Разогнала все мысли о высшем.
Так должно быть,
ничего не изменит сиянье
Бриллиантов, в ресничках застывших.

Там, где дом твой, снега всё укрыли,
Под стеклом льда болота, озёра.
Так должно быть,
изменить ничего уж не в силах
Та тоска, что живёт в твоём взоре.

Вот и осень холодным дыханьем
Разогнала все мысли о высшем.
Так должно быть,
ничего не изменит сиянье
Бриллиантов, в ресничках застывших.

Путь омоет весною дождями,
Сердце солнце согреет, как прежде.
Так должно быть,
в нас же вечно пылает то пламя,
Тот огонь, что зовётся надеждой.

Польский:

Zapachniało powiewem jesieni
Z wiatrem zimnym uleciał słów sens
Tak być musi, niczego nie mogą już zmienić
Brylanty na końcach twych rzęs...

Tam, gdzie mieszkasz, już biało od śniegu
Szklą się lodem jeziorka i błota
Tak być musi, już zmienić nie zdoła niczego
Zaczajona w twych oczach tęsknota...

Zapachniało powiewem jesieni
Z wiatrem zimnym uleciał słów sens
Tak być musi, niczego nie mogą już zmienić
Brylanty na końcach twych rzęs...

Wróci wiosna, deszcz spłynie na drogi
Ciepłem słońca serca się ogrzeją
Tak być musi, bo ciągle tli się w nas ten ogień
Wieczny ogień, który jest nadzieją