Բաց է արդեն թռիչքի համար, 
Սիրտն իմ հոգնած բայց կրկին համառ,
Պարզ երկնքից ինձ են բաժանում, 
Այս երկրային շղթաները մեղք ու հատուցում:

Ես չար բախտի ստրուկն եմ խելագար,
Կյանքս է կրակ կյանքս անարդար,
Ցանցն է ընկել իմ հպարտ հոգին,
Այս քաոսից ելքը չեմ գտնում ցավոք կրկին:

Ջահը ձեռքիս մահը կողքիս ես ընկնում եմ,
Կապանքներից, խոր վերքերից կործանվում եմ,
Որոգայթից փախչել, փրկել երջանկությունը իմ փխրուն,
Ու գտնել ուղին իմ դեպի տուն... 
 ու գտնել ուղին իմ դեպի տուն:

Կարճ է ճամփան դեպի արևներ,
Բայց այրվելով չեմ կարող ապրել,
Պետք է լինել ամենին պատրաստ,
Երբ էլ ոչինչ երբ ոչինչ արդեն չունի իմաստ...