Na żaglach mojej wiary
Płynę przez morze wzburzone
Tylu przeszło, tylu przyjdzie po nich
Lecz ja trwam w mojej wierze
Jak Nieśmiertelny Ogień

Za niezłomność
Hołd Nieśmiertelnemu Słońcu składam
Swaroga Ogień w mym sercu płonie
Pod świętym, pradawnym
Mych Bogów znakiem
Idę przez życie dumny, niezłomny
By w chwale odejść
O zmierzchu czasie
By następnym przekazać ten płomień
Odejść tak dumny, spełniony
Bez wstydu za czas zmarnotrawiony

Całe życie Ognia Symbol
Na mym sztandarze
W nim mej wiary siła
W nim mych przodków ślad
Za niego krew, dla niego życia dar

Z Ognia Symbolem
Dumnie przez życie kroczę
Ze Słońca Znakiem
Na mym sztandarze!

Mgła zaległa na tych wiekach
Co naszymi winny być
Wciąż szukamy drogi starej
Przez ocean [bad word] krwi

Jesteśmy jak echa
Echa dawnych wygranych bitew
Magii natury, obrzędów ofiarnych
Sprawmy by echa te nie przebrzmiały
By rozrosły się w pełną nutę

Widzisz w snach wycięty bór stary
Co świadkiem był tych dni
Dni wolności, prawdy i chwały
Zapomniane są to dni...

Nagi w kurhan dziada swego wejdź
Tam też posiądź ową moc
Moc dającą nam przetrwanie
Moc gubiącą w sercu ból i strach
Strach o przyszłość dziś niepewną
Moc obrony Matki Twej
Praw rządzących światem Twym
I dających nam przetrwanie
W nadbałtyckim kraju tym

Sirkis 09.95 / 07.04