Кызыл миләш ачы була,
Үреләм карасына.
Тоз салып китмә, дускаем,
Йөрәгем ярасына.

Күңлем тулса, кереп елыйм
Каеннар арасына.
Соңгы тапкыр карап калыйм
Күзләрең карасына.

Яшьле күзләремне сөртеп,
Сиңа хатлар язамын.
Нишлим, иркәм, бер киңәш бир,
Синең утта янамын.

Күк йөзендә йолдызлар күп,
Минем өчен – син генә.
Кирәкми миңа башкалар,
Сине көтәм – кил генә