Нічога навокал, ні птушак, ні хмар.
Толькі бяззорнасць ды голы абшар.
Кранаючы вокам, кахаючы зрокам
Пужаюсь, алеж - нікога навокал.

Я крочыў наперад: за крокам крок;
Цягнуўся да зорак , да мяне змрок,
Аднак нікога, нічога навокал...
Прысутнасць нябачна, нябёсы высока...

Самотныя думкі...
Анёлы ў цемры ідуць у спадзяванні світанку...
У кожнага ружа,
У кожнага твар у поплу...