Жалгызым, сен туралы естеликтердин барин де жоюга тырысам,
омиримде канша куансам да, сенимен бирге болмайтыным есиме туссе,
жалгыз сол кайгым гана омирлик куанышымды женип акетеди, саган деген
сезимим соншалык, типти, алтын гумырымды беруге дайын болгам, бирак
казир бари кеш...
мени кешир...жалгыз...

 Мунайма, менин омириме сан бердин,
Жылама, жаным, сени суйем алде де.
Кайда калды, маган берген сертин?!
Ойлама, ендиги сен де мени...

1. Сезгендей бир жамандыкты, журегим алсин согады,
 Озинин билмей алин, кайдагы жокты ойлап турады.
 Жалгыз гана журегим, сенимен откен арбир туним,
 Есимде кала береди, одан журекке енеди.
 Егер каламасан, менин создерим кокке ушты,
 Айтуга онай екенин билем жаным, мен де уктым.
 Келеринде, жаныннын мундарын жинап акелме,
 Котере алмаймын, мойнымда ауырлык тур арен деп.
 Сенимен болган жагдайды умыту киын билем,
 Сени суиемин, сен де суиесин, жаным, оны билем.
 Арамыз алыс болды ма, неге косыла алмаймыз?!
 Тунгиык терен кол жатса да, казир болган тайыз.
 Жаныма жакын жандарды ешкашан тастамаушы едим,
 Сенин адетинди уйренип, ерекше куй кештим.
 Менин муздай каткан журегиме енди жолама,
 Мен жылыта алмаймын, канша жерден тонсан да.

 Вокал:
 Жаным, сенин менен конилин калды ма?!
Керек болсам, тизерлерсин алдымда.
Енди маган мун-жырларынды айтпа
Саган деген ойларымды жинап алам кайттан. х2