У цішы начной - панурай
Нават зоры не асветляць мой шлях
Ты выходзь з-за хмараў, Месяц
Адкажы, дзе сястра мая
Я яе знайду, за cабою павяду

Цёмны вір, струмень халодны
І гарлачык быццам знічка ўначы
Ускрык узняў у неба птушак
Плынь як вецер размятала валасы
Я яе знайду, за cабою павяду
Я яе знайду...

Заплятае ў косы кветкі
Водзіць у жыце карагоды
Сцеражыся падарожнік
Бо ня б’ецца яе сэрца
Адкрый сваю таямніцу
Русалка!

У пяшчотнай шэрай смузе
Ты ідзеш, як цень з вянком на валасах
Апранутая ў хмару
Пустата ў душы і цемра ў вачах
Я цябе знайду, за сабою павяду
Я цябе знайду...

Тла салодкі водар у паветры лунае
Цмокі твае цела ў дрыгве абвіваюць
Роспач раскідала крылы чорныя над багнай
Я цябе знайду, толькі гэтага я прагну

Я цябе знайду - ў кола зацягну
Дай мне сілы, уладар нябёснага агню
І зброю, каб адолець тых хто ў цемры
Каб тое, што зрабіў я не было дарэмным!