У звыклым стане
Глядзіш на белыя сьнягі.
Твой стан нірваны
Табе знаёмы й дарагі.
Глядзіш на мора,
Глядзіш на хваляў белы шум,
А бачыш горад,
Яго сталёвую душу.

А дзе шукаць, і дзе знайсьці, і дзе схаваць?
А як убачыць, як пачуць, як не праспаць?
Як утрымаць, як не прадаць, як не прапіць?
Куды ісьці, чаго хацець і што рабіць?

Каляды блізка –
Прамень чароўнага вагню,
Тваё дзяцінства
Бы абудзілася ад сну.
І недзе побач
Сакрэт сусьветнага сьвятла.
Знайшоў яго бы,
Падняцца цяжка з-за стала.

А дзе шукаць, і дзе знайсьці і дзе схаваць?
А як убачыць, як пачуць, як не праспаць?
Як утрымаць, як не прадаць, як не прапіць?
Куды ісьці, чаго хацець і што рабіць?

Усё як трэба –
Усё паміж дабром і злом.
Гарыць папера,
Дае дрыготкае сьвятло.

А дзе шукаць, і дзе знайсьці і дзе схаваць?
А як убачыць, як пачуць, як не праспаць?
Як утрымаць, як не прадаць, як не прапіць?
Куды ісьці, чаго хацець і што рабіць?