Grzegorz Ciechowski – Zapachnialo Jesienia (Wieczny Ogie) 0  
 Вот и осень холодным дыханием
Разогнала все мысли о высшем.
Так должно быть, ничего не изменит
Сияние брильянтов, в ресницах застывших.

Там, где дом твой, снега всё укрыли,
Под стеклами льда болота, озера.
Так должно быть, изменить ничего не в силах
Та тоска, что живет в твоем взоре.

Путь омоют весною дожди,
Сердце солнце согреет, как прежде.
Так должно быть, в нас же вечно пылает то пламя, 
Тот огонь, что зовется надеждой...

Wieczny Ogień
(Zima)

Zapachniało powiewem jesieni
Z wiatrem zimnym uleciał słów sens
Tak być musi, niczego nie mogą już zmienić
Brylanty na końcach twych rzęs...

Tam, gdzie mieszkasz, już biało od śniegu
Szklą się lodem jeziora i błota
Tak być musi, już zmienić nie może niczego
Zaczajona w twych oczach tęsknota...

Wróci wiosna, deszcz spłynie na drogi
Ciepłem słońca serca się ogrzeją
Tak być musi, bo ciągle się tli w nas ogień
Wieczny ogień, który jest nadzieją