Мин сөйлимен сезгә, дусларым,
Мәхәббәт утында янганым.
Сагышлы да, назлы да
Сөюенең булганын.
Язларда вәгъдәләр бирештек
Гомерне бергәләп үтәргә.
Мин-синеке, син-минеке гомергә.

Син-минем өчен,
Мин-синең өчен,яралганбыз. 
Әйдә,икәү үрләргә китик, 
Үрләргә меник.

Мәхәббәт юк ,димәгез, бар ул дөньяда!..