Монолог 2016
Перiште,акку когiнде калыктасын,
Жас журегiм сол аккуга болып гашык.
Сол аккуды бiр коруге ынтык жаным,
КОРГIМ КЕЛЕДI САГЫНДЫМ АЛЫСТАСЫН.
Сол аккуды ойлауменен атар таным,
Перiштеме арнап едiм барлык анiм.
Алайда жеткiзе алмай сезiмiмдi,
Окiнiштен жылайды менiн жаным.
Шын сезiмге мас болды гой,ой-санам,
Колым жетпес арманымсын ансаган.
Менi киып кете бардын озгемен,
Бак тiледiм, ЖУРЕК ЖЫЛАП ТУРСАДА.
Журегiмнiн озiнсiн жалгыз емi,
Шын бакытка болешi бугiн келiп.
Кызганамын тiптi оз коленкемнен,
Сонгы демiм калганша,СУЙЕМIН СЕНI.
Саган гашык журектi кинамашы,кинама,
Сен умытсам,"кiнам не?"деп сурама.
Откен кундi еске алып перiштем,
ЖЫЛАМАШЫ,жалгызым тек,ЖЫЛАМА.
Айтшы жаным,менi шын унатасын ба?
Сезiмнiн шынынан кулатасын ба?
Жаралы журегiмдi жаным бугiн,
ЖУБАТАСЫН БА,ЖЫЛАТАСЫН БА?
Баяны жок сагыныштан мун тунып,
Умыттым гой уйкы менен кулкiнi.
Осылайша уакыт отер алайда,
Мен озiндi умытармын бiр кунi.
Журегiмдi сен жаралы етпе,
Мунаямын кундердi ойлап откен.
Жырак кетсен омiрiмнiн манi жок,
Суранамын, сен жанымнан,КЕТПЕ.
Кеудеме сагыныштан журек сыймай,
Озiндi ансап кунде журмiн жырлай.
Озiнсiз манi жок мына омiрдiн,
КОЗIМНЕН ЖАС ТАМАДЫ СЕНI КЫЙМАЙ.