На гнядым звінела срэбраная збруя,
Біу ён капытамі у прадчуванні сеч,
Дзяучына-красуня у дарогу злую
Хлопцу маладому падавала меч.

Любы мой, харошы, сокал мой адважны,
Ад варожай зграі барані наш край.
Будзе мне трыважна, будзе мнЕ і Страшна,
Будзеш ты мне сніцца, родны мой, бывай!

Барані сцяжынкі там, дзе мы хадзілі,
Дзе спявала наша зорная вясна,
Барані каханне, барані Радзіму,
Барані святую, у нас яна адна…

Стрэлы хмарЫ чорнай засланяли сонца,
Чырванела рэчка ад крыві людской
Бітва на Нямізе на святую Тройцу
АПякла нам сэрцы жудаснай бядой.

На гнядым звінела срэбраная збруя,
Біу ён капытамі у прадчуванні сеч,
Дзяучына-красуня у дарогу злую
Хлопцу маладому падавала меч.