Көл-дария көкірегімнен бір тұнба ашып,

Мен тұрмын ата-баба жұртын басып.

Жаутаңдап қазір менің жанарымда

Тұп-тұтас жиырма жеті жыл тұр ғашық.

Түп-түгел төрт құбыламды түстік етіп,

Туған жер, мен сен салған құс түлетіп,

Дүние-ай, қандай жақсы ед табаныңа

Тұрғаны өз топырағыңның ыстық өтіп.

О, менің мәңгі басар нық тұрағым,

Қалайша махаббатымды ұқтырамын?

Мен сенің ақ төсіңе шаңқай түсте

Көлеңкем түспесін деп тік тұрамын!