Син барын бу дөньяда белмәгәнмен,
Очраттым юлымда.
Җәйге кичтә кавышты ике йөрәк
Ай яктысында.
Синең күзләрдә кояш нурлары,
Җәйнең җылысы.
Салкын көзнең кичләрендә
Алар мине юатсын.

Җәй үтте, калды бары хатирәләр,
Ямьле мизгелләре.
Мин сине әсир итәм дидең, көлеп-
Чынга ашты сүзләрең.
Сине чәчләреңне сыйпап үбәм,
Назлыйм аларны.
Бергә булырга бөтен теләгем,
Таптым ярымны.

Көмеш тамчы тама,
Көзге күктән яңгыр ява.
Сине ныграк кочам,
Җәй җылысы кочагымда.
Салкыннан качырам,
Кайнар хисләр суынмасын
Әсир иттең йөрәгемне,йөрәгемне.